NATURA
Na wyspie brak jest pokaźnych zasobów flory. W obecnych czasach nie występują tutaj w zasadzie żadne wysokie drzewa; na nielicznych obszarach rosną tylko brzozy karłowate. Drzewa karczowano od dawna pod wypas owiec. Przeważającymi formacjami roślinnymi na wyspie są tundry oraz łąki, których trawy przyjmują latem przepiękny, bardzo intensywny kolor.
Islandzka fauna to przede wszystkim ptaki morskie, w tym symbol wyspy, maskonury (lundi). Te przeurocze, niewielkie ptaki przebywają na Islandii wyłącznie w okresie letnim, do tego praktycznie niemożliwe jest spotkanie ich w stolicy kraju. Maskonury chowają się w swoich małych norkach w skalnych wybrzeżach. Dobrymi punktami do ich obserwacji są okolice Dyrhólaey i Kirkjufjara. W Reykjaviku na każdym kroku można za to spotkać gęgawy (anserini), głównie w większych stadach. Co ciekawe, gęgawy zimują w basenie Morza Śródziemnego, ale nie wszystkie osobniki tego gatunku migrują. Rybitwy popielate (kría) przylatują latem na Islandię aż z RPA! To ptaki, które potrafią w swoim życiu pokonać trasę nawet miliona kilometrów.
Islandzka fauna to przede wszystkim ptaki morskie, w tym symbol wyspy, maskonury (lundi). Te przeurocze, niewielkie ptaki przebywają na Islandii wyłącznie w okresie letnim, do tego praktycznie niemożliwe jest spotkanie ich w stolicy kraju. Maskonury chowają się w swoich małych norkach w skalnych wybrzeżach. Dobrymi punktami do ich obserwacji są okolice Dyrhólaey i Kirkjufjara. W Reykjaviku na każdym kroku można za to spotkać gęgawy (anserini), głównie w większych stadach. Co ciekawe, gęgawy zimują w basenie Morza Śródziemnego, ale nie wszystkie osobniki tego gatunku migrują. Rybitwy popielate (kría) przylatują latem na Islandię aż z RPA! To ptaki, które potrafią w swoim życiu pokonać trasę nawet miliona kilometrów.
Islandzkie konie
Wody przybrzeżne są środowiskiem do życia fok, delfinów, orek i wielorybów. Z kilku miast islandzkich organizowane są wycieczki statkami w celu przypatrywania się morskim zwierzętom. Gołym okiem można za to spoglądać na foki w lagunie Jökulsárlón. Pośród islandzkich traw i zasp śnieżnych żyją rodzime konie, które wyglądem bardziej przypominają kuce, ale wbrew pozorom są bardzo silne i odporne na trudne warunki pogodowe na wyspie. Na Islandię nie można importować żadnych innych gatunków koni, a raz wywieziony Íslenski hesturinn nie może już na wyspę wrócić. Na północy kraju, przy odrobinie szczęścia, można natknąć się na renifery, które zostały sprowadzone na Islandię z Norwegii około 1770 roku. Zimą należy być szczególnie ostrożnym na drogach również ze względu na lisy polarne. W XIX wieku z lądowej Skandynawii przypłynęły (oczywiście wraz z żeglarzami) owce, które są zdecydowanie najważniejszymi zwierzętami na wyspie. Przez wieki odosobnione owce wykształciły cechy, które idealnie pomogły im się wpasować w islandzkie środowisko. Latem owce pasane są bezstresowo na górskich pastwiskach, gdzie podobno zajadają się tymiankiem, którego aromat czyni islandzkie baranie mięso najlepszym na świecie. Runo tychże owiec jest również niezwykłe, gdyż dosyć surowy klimat na wyspie spowodował, że ich wełna jest bardziej elastyczna w porównaniu do innych europejskich owiec. Na Islandii obecnie żyje około 500 000 owiec (przy około 340 000 ludzi), ale jeszcze 40 lat temu było ich prawie 900 000. Podobno Islandczycy znają setki określeń na owce, ale jedną z najłatwiejszych do zapamiętania jest po prostu á, czytane ał. Każdy turysta z pewnością zobaczy choćby jedną owieczkę pasącą się gdzieś w górach, poczuje zapach zupy z baraniny i będzie obliczał, czy stać go na piękny, islandzki sweter.